Je houdt misschien niet van golf, maar misschien voor één dag per jaar je kan niet anders dan ervan houden. Dat zou vandaag zijn, wanneer een gekwalificeerde en… door dromen geplaagd amateur en clubprofessional krijgt een kans om te spelen in ons nationaal kampioenschap. De US Open is onze meest democratische sportevenementen. Als je een am bent met een handicap van 1,4 of minder, had je vorige maand in een lokale kwalificatiewedstrijd kunnen spelen. Als je dat hebt doorstaan, ben je vandaag ergens, 36 gaten uitslijpen om een kans te maken om bij de uitverkoren 156 te zijn in de Country Club in Brookline, MA, over 10 dagen.
Denk er over na. Rickie Fowler moet zich vandaag kwalificeren. Hij speelde in 12 Opens en heeft vijf Tour-overwinningen. Idem Zach Johnson, 18 Opens, twee grote titels, US Ryder Cup-teamcaptain in 2024. Lucas Glover (voormalig Open-kampioen) Aaron Wise (won bijna de Memorial Sunday), Jason Dufner, Brandt Snedeker, West Sider Jim Herman, East Sider Mike Auterson. . . en jij.
Dit soort kansen bestaat gewoon nergens anders in de sport.
Op zaterdagochtend, mijn volgende baas, Mike Auterson, hielp bij het opzetten van een uitje op Hickory Woods Golf Course in de buurt van Loveland. Zorg ervoor dat elke kar twee snackpakketten heeft, Doc!
Vanmorgen in Springfield CC probeerde hij zich te kwalificeren voor de US Open. Zesendertig holes. Ze noemen het The Longest Day in Golf. Zesendertig is cool als je in Myrtle Beach bent met een 12-pack op ijs in de wagenkoeler. Anders is het slijpwerk.
Auterson is de pro bij Hickory Woods. Ik ben de nieuwste karrenjongen daar. Daarover zo dadelijk meer.
Natuurlijk is het maken van de Open geen goede kans om de Open te winnen. De enige spelers die ooit door de lokale en laatste kwalificatie kwamen om te winnen, waren Ken Venturi (1964) en Orville Noody (’69). De lijst wordt uitgebreid als er spelers in staan die niet door de 18-holes lokale kwalificatiewedstrijd hoefden te gaan:
Gene Littler (1961), Julius Boros (1963), Jerry Pate (1976), Steve Jones (1996), Michael Campbell (2005) en Lucas Glover (2009) wonnen na het behalen van de laatste kwalificatie.
Meer dan 9.000 golfers geregistreerd, voor ongeveer 70 van de 156 Open slots. De kwalificatie halen is als kajakken door het oog van een naald. Ook, zo erg Amerikaans. Als je goed genoeg bent, kun je een droom leven.
ik keek Johnny Bench probeer je een paar keer te kwalificeren. Chris Sabo ook. Sam Arnoldus, de pro bij The Vineyard, maakte het een paar jaar geleden. Anderen van hier hebben dat ook, en mijn excuses voor het missen van hun namen. Vul mij gerust in.
Veel succes met Jim Herman, een winnaar van de PGA Tour die zijn carrière begon als een kind door Miami Whitewater te spelen en te werken onder hoofd pro Harry Alexander, die nu bij Clovernook is.
En natuurlijk om Mike Auerson, die me alles heeft geleerd wat ik weet over het afspuiten van golfkarretjes. Ik hoop dat je over 10 dagen, Mike, niet in Hickory bent, om de fijne kneepjes van het vullen van Club Man met benzine te demonstreren.
Nou, dan. . .
BEDANKT. Hartelijke waardering voor de lawine van vriendelijke woorden na mijn afscheidsaankondiging vorige week. Als ik had geweten dat het zo geweldig zou zijn, had ik het gedaan al een paar keer met pensioen. Echt geweldig.
Mocht je het nog niet weten, TML sluit eind deze maand de winkel. Ik heb geen idee wie de volgende sportcolumnist van Enquirer zal zijn (ze hebben me niet om hulp gevraagd bij het vinden van hem/haar) of dat die persoon er belang bij zal hebben deze ruimte levend te houden. Een deel van mij hoopt van wel. Een even groot deel hoopt nee.
We hadden hier iets goeds. Sinds de eerste post in februari 2006 – een paar honderd woorden over het beklimmen van Diamond Head tijdens het “werken” in de Pro Bowl in Honolulu – staat TML voor respectvol, slim sportdiscours. Het dwaalde natuurlijk af van sport, want het was mijn blog en de krant liet me ermee doen wat ik wilde.
Muziek, bier, bourbon, reizen, familie, eten, vakanties, reisverslagen, auto’s, films, tv, boeken, huisdieren enzovoort. ik was trots we hadden burgerlijke gesprekken en nooit afgedwaald in de hel van sociale media. Het was evenzeer jouw Ruimte als de mijne. Bedankt voor wat we hebben gedaan.
De 16 jaar dat ik TML heb gehost, zijn subliem geweest, in de mate dat ik hier zelfs een van mijn beste vrienden aller tijden heb ontmoet. Props, Pogo/Greg B. Ik hou van je, je grote dwaas.
Ook bedankt aan Jay en Bluegrass Kat en Pat W en wijlen, geweldige Glenn Washington, ook bekend als Avondale’s Finest/Mason Mauler/Swiggle Wiggle. Dank aan iedereen die heeft meegeholpen aan de zorg voor The Morning Line.
Als je ooit in Hickory Woods bent. Ik zal de man achter de muur zijn, die leeggoed van de karren plukt.
OKÉ. Genoeg van dat.
DE CLUB MAAKTE DIT WEEKEND EEN STAP TERUG. Of zoiets. Weten we echt hoe we de voortgang van dit team moeten meten? Het is zo een chaos van bewegende delen. Waar zijn we precies naar op zoek, tussen blessures en de massale vernietiging van de clubs van ’20 en ’21?
We zijn zeker juichen voor de wasomdat de mensen die het dragen van voorbijgaande aard zijn.
Het team van dit jaar is niet het team van volgend jaar. Niet nadat ze klaar zijn met het uitdelen van zoveel mogelijk spelers die geld kunnen verdienen/handelen. Luis Castillo, we kenden je nauwelijks.
Hoeveel van de huidige 26 man (of wat het aantal nu ook is, ik kan het niet bijhouden) kunt u met enige zekerheid zeggen zal hier volgend jaar rond deze tijd zijn?
India, Stephenson, Greene, Lodolo, Votto. Een paar aflossers. Waarschijnlijk Senzel. Misschien Mahle. Gezien de stroom, wat maakt het uit dat deze Reds drie van de vier verloren van Washington? Over de Nationals zei Senzel: “We moeten zulke teams verslaan als we willen zijn waar we weten dat we kunnen zijn.”
Het is een soort van een vreemd citaat. Is het informatief om een team te verslaan met het op één na slechtste record in de competitie? Maar het is een beetje logisch. Om niet de slechtste te zijn, moet je de op één na slechtste verslaan.
En tussen haakjes, het zou helpen als de jongens niet als 1e met twee uit werden uitgeschakeld in de 9e inning, met de gelijkmakende loper net voor op het 2e honk.
HET WEEKEND WAS GEWELDIG. . . Als je nog nooit Rte 52 stroomafwaarts hebt gereden, langs New Richmond en alle kleine stadjes, heb je het gemist. Wij doen het een paar keer per jaar. We stoppen altijd om de veerboot over naar Augusta, Ky., vooral de eerste zaterdag in juni, voor Kunst in de Tuin. Het is een bescheiden straatfeestje in een van de charmantste stadjes in de regio. De thuisbasis van de Clooney-clan. TML sez ckitout. De veerboot is gratis als u uw auto aan de kant van Ohio achterlaat.
. . . ging naar de Aronoff donderdagavond, om te zien Om Een Spotlijster Te Doden. Onuitwisbaar verhaal, onberispelijk geacteerd. Richard Thomas (John Boy Walton) blonk uit als Atticus Finch, maar het was de rest van de cast die de show onvergetelijk maakte.
. . . maakte mijn laatste trektocht naar Dublin, voor de laatste ronde van de Memorial. Ik ben minstens 20 keer naar Jack’s toernooi geweest. Altijd goed, zelfs als het regent, wat het vaak heeft gedaan. Heb Tiger daar vijf keer zien winnen. Ook: Tom Watson, Greg Norman (tweemaal) Fred Couples en Ernie Els.
Ik probeer nooit een kans te missen om naar Nicklaus te luisteren. Mijn eerste jaren speelde hij nog. Zo’n traktatie.
TUNE DE DAG. . . Veel verschillende live versies van dit nummer. Ik heb er meerdere gehoord. Dit is de standaard, IMO.